بررسی ویژگی‌های سبک‌شناسی نسخۀ خطی «لطایف اشرفی فی بیان طوایف صوفی»

چکیده نسخۀ خطی لطایف اشرفی فی بیان طوایف صوفی از زمرة متون خانقاهی قرن هشتم و نهم است که توسط حاجی نظام‌الدین غریب یمنی در ذکر احوال، اقوال و کرامات سید اشرف‌الدین جهانگیر سمنانی ـ عارف ِایرانی‌تبار هندوستان ـ در شصت فصل با عنوان «لطیفه»، به رشتة تحریر درآمده است. اثر مذکور به شیوة تحلیلی و توصیفی و باتوجه به ویژگی‌های برجستة سبکی آن، در سه سطحِ زبانی، فکری و ادبی مورد بررسی قرار گرفته‌است. آنچه براساس این پژوهش به‌دست آمد، نشان می‌دهد که مقوله‌هایی چون: تغییرات آواییِ برخی کلمات؛ کاربرد واژه‌ها و عبارت‌های عربی، هندی و ترکی؛ کاربرد خاص نام زنان و صورت قدیمی افعال استمراری و...، از شاخصه‌های زبانی این اثر است. از منظر فکری، مقوله‌هایی چون عرفان، فلسفه، علوم غریبه، نحله‌ها و شُعب مختلف مذهبی و فکری و... از موضوعات غالب این اثر است. از منظر ادبی نیز نثر کتاب، آمیخته به نظم و مملو از عناصر زیباسازی کلام؛ از جمله: سجع، جناس، استعاره، تشبیه و... است که در این میان، تسجیع و تجنیس، بسامد بالاتری دارد. واژه‌های کلیدی: عرفان‌اسلامی، نسخه‌خطی، هند، اشرف‌الدین سمنانی، لطایف اشرفی فی بیان طوایف صوفی